Η σίγαση

Στέρεψε από ανέμους

το φθινόπωρο, πριν προλάβει

να σκορπίσει τις φλόγες του στη γη.

Μονάχα παγερή ηρεμία

σαν αυστηρή παρουσία

έμεινε να αποτυπώνει αμείλικτα

τις πτώσεις του ήλιου.

Μονάχα ηρεμία,

που μεγεθύνει δίχως ντροπή

τις φωνές μέσα σε ρηχές κάμαρες.

Άμορφη αλλά επιβλητική,

σίγασε δολοφονικά

του φθινοπώρου τους αυλούς.

© 2019 Α.Χ.Δ, All Rights Reserved

Πυξίδα

Βηματισμοί στην ομίχλη
ιχνηλάτης που τον πρόδωσαν
οι ικανότητές του.
Εχθρική κάθε λάμψη
σαν ακόνισμα λεπίδας
που στοχεύει λαιμό.
Ψυχρή κάθε αναπνοή
σαν θραύσμα του χειμώνα.
Οι ήχοι απόμακροι μα κοντινοί
και οι στοχασμοί να με κυκλώνουν
σαρκοφάγο σμήνος.

© 2019 Α.Χ.Δ, All Rights Reserved