βάθη: Νοεμβρίου 2020

Ξανά στο χείλος
του φεγγαριού
να παρατηρώ τις μορφές του Πρωτέα
με μολύβδινα βλέφαρα.

Τα πρωινά λεωφορεία,
κινητοί θάλαμοι αναμονής,
με το δειλό φως να σιγοτρίζει
στα παράθυρα.

Γεμάτα φιγούρες
που σκοντάφτουν στη σκιά τους.

Γεμάτα αποφάσεις
που πετιούνται μαζί με το εισιτήριο.

Τα πρωινά λεωφορεία
φαντάζουν πάντοτε ψυχρά
ανεξαρτήτου εποχής.

σε παλίρροια
νυχτερινού ουρανού
πνίγω το βλέμμα

σε ποιες γειτονιές
τα δέντρα καρποφορούν
ολόλαμπρο φως;

θάλασσα, κλέβεις
το σκοτάδι τ 'ουρανού
πόσο μοιάζουμε

κύλησε το φως
απ' τις μακρινές λάμπες
σαν φρέσκια μπογιά

βάθη