Δομημένα

Οριακή αναταραχή πραγματικότητας,
βαρύς αέρας, επιχρυσωμένος.
Μετρώ τις άσκοπες πράξεις μου
και εκείνες μετρούν εμένα.

Περνώ από το ένα δωμάτιο
στο άλλο, συνεχίζω να μετρώ,
θυμάμαι προτάσεις,
τις ίδιες ξανά και ξανά.

Βαρύς αέρας, που κόβει,
ακονισμένος από την αμφιβολία
και η μοναξιά λέαινα,
να μου γλείφει τις πληγές.

© 2019 Α.Χ.Δ, All Rights Reserved

Φως

Οι πρωινοί χρησμοί,
τσαλακωμένες επιστολές
δυσανάγνωστης ημερομηνίας,
ημιτελείς προφητείες.
Η νύχτα δικάζει κάθε μας βήμα.

Απέναντι από τη σκιά,
δε θα εκλείψει ποτέ το φως,
θα ωριμάζει μέσα στα χρόνια,
καθώς αυτά θα τρίζουν
σαν τρεμάμενες γέφυρες.

   © 2019 Α.Χ.Δ, All Rights Reserved

Ο φοίνικας

Ανατινάσονται οι σκέψεις μου, σαν άστρα που κάνουν χαρακίρι
και κάθονται σαν χρυσοκέντητα στεφάνια στο κεφάλι μου.
Μα.. καίνε ακόμη, καίνε ακόμη,
όπως έκαιγαν και πριν
όπως θα καίνε πάντα.

Ο φοίνικας πνίγηκε στις στάχτες του.







                                                            © 2019 Α.Χ.Δ, All Rights Reserved