Ανατινάσονται οι σκέψεις μου, σαν άστρα που κάνουν χαρακίρι
και κάθονται σαν χρυσοκέντητα στεφάνια στο κεφάλι μου.
Μα.. καίνε ακόμη, καίνε ακόμη,
όπως έκαιγαν και πριν
όπως θα καίνε πάντα.
και κάθονται σαν χρυσοκέντητα στεφάνια στο κεφάλι μου.
Μα.. καίνε ακόμη, καίνε ακόμη,
όπως έκαιγαν και πριν
όπως θα καίνε πάντα.
Ο φοίνικας πνίγηκε στις στάχτες του.
© 2019 Α.Χ.Δ, All Rights Reserved
© 2019 Α.Χ.Δ, All Rights Reserved
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου