Ορμή

Η ώρα, άγνωστη, πάντα,
αλλά εκείνο γνωστό, κάθε φορά,
σαν σκηνή θεατρικού μονολόγου.

Το κενό διατυμπανίζει τα λάθη
μέσα από άσεμνες επαναλήψεις,
μέσα από το γεμάτο παραλλαγές παρελθόν.

Θέλω να ξεράσω τους σκόρους,
μα, η ορμή σφηνώνει στο λαιμό
και με πνίγει, σα χαντάκα-τζίμε (裸絞め).

© 2019 Α.Χ.Δ, All Rights Reserved