Εστίες

Τα ρολόγια μίσησαν το σκοπό τους
και τινάζουν τους αριθμούς

//

Η νύχτα σέρνει σκισμένο το μανδύα
σαν απέθαντη σκέψη
//
Τα δευτερόλεπτα που χάνεται ο νους
σαν ρήγματα σε καμένη γη
//
Εκείνη η στάλα σκότους
σαν μία σταγόνα αίμα στον ωκεανό
//
Οι αναμνήσεις
σαν χορός κάτω από όξινη βροχή
//
Το πλέγμα του χώρου
η στατική ηχώ της κάμαράς μου
//
Ημίνεκρα όρνεα βουτούν
στην τέφρα των ωρών μου

© 2019 Α.Χ.Δ, All Rights Reserved