Μισάνθιστα

Ναυαγούμε σε στιγμές,
που στενεύουν ασφυκτικά
σαν βραδυκίνητες ώρες αιχμής,
στριμώχνοντας τους εαυτούς μας
σε χρονικά περιθώρια.

Απλώνουμε τα χέρια διστακτικά,
προς το εύθραυστο φως
μα, δεν το αγγίζουμε ποτέ,
μονάχα κρυφοκοιτάμε το αύριο
από τις λεπτές ουλές του σήμερα.

© 2020 Α.Χ.Δ, All Rights Reserved