Όταν οι δαίμονες απλώνονται
σαν δυσωδία στον χώρο,
μέσα στα αργόσυρτα λεπτά
τραβάω μια πένα - κάνη,
να λάμπει ατσάλινη στο σκοτάδι.
Στα άφωτα 24ωρα,
άφησα ποιήματα
καρφωμένα στους τοίχους
σαν ασημένιες σφαίρες,
να μου θυμίζουν ποιος είμαι.
© 2021 Α.Χ.Δ, All Rights Reserved
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου