Στα μεσημέρια

 Τι κρύβαμε γελαστοί στα μεσημέρια;
Θυμάμαι και ξεχνώ ταυτόχρονα,
σαν να ξεσκαρτάρω
ψευδείς μνήμες.

Γράφω λέξεις
διαζεπάμη
να κατευνάζουν τις κραυγές
που έθαψα στους τοίχους.

© 2020 Α.Χ.Δ, All Rights Reserved