Κοίταζέ με απ' τις γωνίες,
ρίχνε ματιές χαλάζι,
καθώς θα στρίβω το κεφάλι,
καθώς θα ακούω τους ψιθύρους,
να ραγίζουν τη σιωπή της νύχτας
σαν αδέξιοι διαρρήκτες.
Κοίταζέ με απ' τις γωνίες
και χαμογέλα,
καθώς θα πάλλεται η φωνή
πάνω σε άγνωστες λέξεις
σαν εκείνες που δεν ακούσαμε ποτέ,
μα τις γνωρίζαμε ήδη.
© 2020 Α.Χ.Δ, All Rights Reserved
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου